Aborcja

„To nie jest zespół ds. ochrony życia czy przestrzegania standardu konstytucyjnego związanego z ochroną życia. Nie, to jest zespół ds. zakończenia ciąży czyli tak naprawdę chodzi o to, żeby wyznaczyć, w jakich sytuacjach i jakimi metodami robić aborcje. Celem tego zespołu jest wywarcie presji na lekarzy i szpitale, które nie chcą zabijać dzieci i chcą stosować ustawę i przepisy konstytucji – presję, by musieli mordować dzieci pod byle pretekstem, np. ochrony zdrowia psychicznego kobiety” –

W ostatnią niedzielę odbyła się beatyfikacja rodziny Ulmów. Była ona wyjątkowa z dwóch powodów: po raz pierwszy do chwały ołtarzy wyniesiono całą rodzinę oraz po raz pierwszy beatyfikowano jeszcze nienarodzone dziecko. Wiele osób podkreślało to w swoich przemówieniach. Na szczególną uwagę zasługują słowa homilii wygłoszone przez papieskiego wysłannika kard. Marcello Semeraro podczas Mszy beatyfikacyjnej: „W męczeństwie nowych Błogosławionych szczególnie sugestywną rolę odgrywa maleńkie dziecko, które

„My nie rozmawiamy o jakimś problemie filozoficzno – socjologicznym. Fenomen mordowania dzieci w łonach matek to nie jest coś, co będziemy roztrząsać i zaszczycać długą dyskusją. Nie, to trzeba po prostu pokazać – aborcja to jest brutalne morderstwo dziecka, które nie może się w żaden sposób bronić. To jest najgorszy rodzaj przemocy oraz okaleczenie psychiki matki. Pomysł, żeby ratować stan psychiczny matki zabijając dziecko jest pomysłem szalonym” – podkreśla Kaja Godek.

Pomysłem środowisk proaborcyjnych, który ma rzekomo „pomóc” kobietom w ciąży w sytuacji kryzysu, jest zabicie dziecka. Jednak prawda jest taka, że to właśnie aborcja powoduje szereg kolejnych problemów również psychologicznych. Aborcja nie jest panaceum na problemy. Po dokonaniu aborcji kobiety doświadczają syndromu postaborcyjnego (albo natychmiast, albo po wielu latach). Jest to czynnik depresjogenny, zwiększający ryzyko samobójstwa, rozejścia się rodziców dziecka, rzutujący na przyszłość zarówno matki jak i ojca oraz ich dzieci. Tymczasem