Rzecznik Praw Pacjenta z wymogu prawa winien stać na straży praw wszystkich pacjentów, a zwłaszcza tych najbardziej bezbronnych, którzy sami nie potrafią w żaden sposób ich wyegzekwować. Niestety, wygląda na to, że w chwili obecnej pani rzecznik Kozłowska nieco inaczej widzi swoje obowiązki.

Jak można się dowiedzieć z przekazów medialnych od początku roku rzecznik wszczęła 4 postępowania wyjaśniające w sprawach dotyczących tzw. terminacji ciąży, czyli inaczej mówiąc zabicia dziecka w okresie prenatalnym. Oprócz tego Kozłowska zwróciła się do podkarpackiego oddziału NFZ w sprawie „zabiegów” przerywania ciąży. Jak się okazuje zrobiła to ponieważ w jednym z podkarpackich szpitali wszyscy lekarze zdecydowali się skorzystać z klauzuli sumienia, opowiadając się tym samym za życiem zarówno matek, jak i dzieci.

Jak to możliwe, że pani rzecznik praw pacjenta nie chce się zajmować rażącą niesprawiedliwością jakiej wciąż jeszcze podlega w Polsce ogromna rzesza pacjentów – dzieci nienarodzonych? Narażonych na ryzyko śmierci tylko dlatego, że są podejrzewane o chorobę lub niepełnosprawność. Zamiast tego rzecznik woli kontrolować szpitale, aby się upewnić, że można w nich dziecko podejrzane o chorobę zabić. Takie działanie wpisuje się w szerszą politykę dehumanizowania dzieci w łonach matek. Jak długo człowieka na prenatalnym etapie rozwoju nie uznaje się za osobę ludzką, tak długo można twierdzić, że moralne jest jego uśmiercenie.

W historii świata były już grupy, które uznawano za podludzi, których opieka prawa nie obejmuje. Murzyni, wyłapywani w Afryce i przewożeni na plantacje w Stanach Zjednoczonych. Żydzi i Polacy – mordowani przez nazistów, przez niemiecką propagandę ukazywani jako podludzie. Odczłowieczenie ofiar pozwalało katom na swobodne mordowanie i przekonywanie opinii publicznej, że ich zabijanie jest moralnie dopuszczalne.

Wracając do działań pani rzecznik, muszą one dziwić tym bardziej, że przy obecnym stanie nauk medycznych nie tylko ratuje się dzieci przedwcześnie urodzone, ale aktywnie leczy je już podczas pobytu w łonie matki. Znany warszawski aborter, prof. Mirosław Wielgoś, jest współautorem artykułu, w którym wyraźnie stwierdza się, że „Współczesna medycyna traktuje płód ludzki jako odrębnego pacjenta”. Szeroki wachlarz procedur medycznych stworzonych i wykorzystywanych aby ratować i leczyć dzieci jeszcze przed narodzeniem wyraźnie to potwierdza.

Zdaje się, że świadomość, że w czasie ciąży lekarz ma do czynienia z matką-pacjentką, ale także dzieckiem – pacjentem, jak na razie umyka pani rzecznik. Tymczasem faktem jest, że dzieci wymagają najwyższych standardów opieki ze względu na swój poziom rozwoju psychicznego i emocjonalnego. Procedury, którym poddaje się małych pacjentów w szpitalu są dla nich często bolesne i niezrozumiałe, a co za tym idzie wymagają od personelu medycznego szczególnej dozy staranności i odpowiedniego podejścia do małego pacjenta. Staje się to szczególnie widoczne w przypadku najmniejszych dzieci, którym nie można w żaden sposób wytłumaczyć konieczności wykonania nieprzyjemnych badań. Noworodki i niemowlęta nie zaprotestują w odpowiedzi na ból, mogą tylko płakać, pośrednio domagając się delikatności i większej staranności w opiece.

Dodatkowej dozy wyczucia wymagają dzieci badane i diagnozowane w łonach matek. Delikatność ich budowy, całkowita bezbronność i niewinność wywołują w normalnym człowieku pragnienie ochrony. Świadomość tego, że podczas aborcji dziecko zostaje w okrutny sposób zamordowane, czy to przez rozczłonkowanie, czy przedwczesny poród, czy też przez otrucie, budzić musi w normalnie ukształtowanej osobie zdecydowany sprzeciw. Polscy obywatele od lat domagający się zakazu aborcji zdają sobie sprawę, że chodzi o życie niewinnych dzieci – najmniejszych pacjentów. Nadszedł czas, aby zrozumiała to także sama rzecznik praw pacjenta.

Agnieszka Januszewska
komórka Warszawa