W całej Polsce środowiska proaborcyjne dają wyraz swojemu niezadowoleniu z przegranej w sejmowej debacie z projektem „Ratujmy Kobiety” i organizują „czarne protesty”.  Taka akcja miała miejsce również w Lublinie w środę 28 września. Lubelska komórka Fundacji Życie i Rodzina odpowiedziała na to kontrpikietą.

W czasie „czarnego protestu”, zasilanego przez środowiska feministyczne, Komitet Obrony Demokracji i partię Razem, protestujący po raz kolejny powtórzyli kłamstwa na temat zakazu zabijania dzieci. Opowiadali również historie, w których podawali różnorodne usprawiedliwienia dla aborcji – od możliwości zabijania z powodu finansowego kłopotu, jaki sprawia dziecko, poprzez problem choroby dziecka, braku „odpowiedniego momentu na dziecko”, po … oświadczenie, że dzięki aborcji rodziny będą szczęśliwsze (!) Szczytem absurdu było również stwierdzenie, że brak dostępu do „legalnej” aborcji doprowadzi kobiety do przymusu użycia wieszaków, gałęzi, czy Domestosu.

Wolontariusze lubelskiej Fundacji Życie i Rodzina oraz sojuszniczych organizacji zjawili się na kontrpikiecie m. in. z banerem ukazującym dziecko abortowane w 22. tygodniu życia. Rozwścieczyło to manifestujących i usiłowali zasłonić baner parasolami i niewielkimi transparentami, bezskutecznie. Jeden z protestujących, należący do KOD-u, próbował przesunąć wolontariuszy i pikietujących przeciwko aborcji poza obszar manifestacji – strasząc policją, sądem i powołując się na przynależność do służb porządkowych. Zrezygnował jednak, kiedy jasno wyraziliśmy zdanie, że nie podporządkujemy się osobie, która opowiada się za taką opcją polityczną.

W czasie manifestacji protestujący skandowali hasła mówiące o „solidarności” i „piekle kobiet”. Odpowiadaliśmy im pytaniami o piekło kobiet nienarodzonych oraz wzywaliśmy do zaprzestania zabijania i nienawiści wobec dzieci. Odwoływaliśmy się do rozsądku, logiki, nauki – bezskutecznie.
W pewnym momencie przy mikrofonie znalazł się młody chłopak. Opowiadał o swoim katolickim wychowaniu w domu i w szkole, o treściach i wartościach, które wpajano mu od dziecka. – Zawsze myślałem, że właśnie tak trzeba, trzymać się tych wartości – mówił, a wśród uczestników „czarnego protestu” czuć było narastające oczekiwanie wyznania, że to były kłamstwa. Jak wielkie było ich rozczarowanie, gdy ten chłopak zakończył swoją opowieść okrzykiem – Nadal uważam, że trzeba się ich trzymać. Precz z komuną i aborcją! Przemawiający oddawał mikrofon wśród braw przeciwników aborcji. Po tym wydarzeniu, protestujący szybko zdecydowali o zakończeniu manifestacji.

Treści i reakcje, przekazywane przez to protestujące na czarno środowisko, wyraźnie dowodzą braku argumentów i logiki w rozumieniu problemu aborcji. Często sprzeczne twierdzenia typu „chcemy większego dostępu do aborcji” i „chcemy, żeby aborcji było jak najmniej”, czy „zakaz aborcji jest piekłem kobiet” podczas gdy w jej wyniku zabijane są również kobiety – wszystko to pozwala łatwo dostrzec całą obłudę tych środowisk, które twierdzą, że walczą o „wolność” i „dobro”, a  w rzeczywistości propagują zbrodnię i śmierć.

Magdalena Łońska
komórka Lublin